Νέα

Μικροφαλία και πως αντιμετωπίζεται

Αναστάσιος Δ. Καλαντζής, Χειρουργός Ουρολόγος - Ανδρολόγος

 

Ο όρος "μικροφαλία" χρησιμοποιείται για την περιγραφή ενός μικρού σε μέγεθος πέους.

 

Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που δημιουργεί προβλήματα στην σεξουαλική ζωή και αυτοπεποίθηση του άντρα είναι το μέγεθος του πέους του, επηρεάζοντας πολλές φορές το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον και δημιουργώντας σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές, μέχρι και ανικανότητα.

 

Σε πολλές περιπτώσεις η άποψη που έχουν οι άντρες για το "ανεπαρκές, μικρού μεγέθους πέος τους" δεν είναι σύμφωνη με την ιατρική εκτίμηση. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να ορίζει ποιο πρέπει να είναι το κανονικό μέγεθος του πέους. Συνήθως υπολογίζουμε ότι το "φυσιολογικό" μέγεθος σε στύση είναι 12-14,5 cm μήκος και περίμετρο 8-10 cm.

 

Η πάθηση οφείλεται σε κληρονομικότητα, ορμονικές διαταραχές ή γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο. Τις περισσότερες φορές η μικροφαλία αναγνωρίζεται κατά τη νεογνική περίοδο, μπορεί όμως να διαγνωσθεί και αργότερα στην παιδική ηλικία και αναφερόμαστε συνήθως σε αγόρια που βρίσκονται στην προεφηβική ηλικία.

 

Κάμψεις του πέους, η νόσος Peyronie, η ολική αφαίρεση του προστάτη σε περιπτώσεις καρκίνου και η χορήγηση διαφόρων φαρμακευτικών ουσιών είναι κάποια από τα αίτια που προκαλούν επίσης μείωση του μήκους του πέους σε μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες.

 

Οι έρευνες και οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν άντρες που δεν θεωρούν το "μικρό" σε μέγεθος πέους τους εμπόδιο στην σεξουαλική τους ικανοποίηση και την ικανοποίηση της συντρόφου τους, εν αντιθέσει με άλλους οι οποίοι αναφέρουν ότι αντιμετωπίζουν όχι μόνο πρόβλημα στο να ικανοποιήσουν την σύντροφό τους αλλά παρουσιάζουν και κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής προβλήματα στύσης. Επιστημονική έρευνα εντούτοις απέδειξε ότι, εκτός από τις ακραίες περιπτώσεις, δεν είναι το μέγεθος του οργάνου αλλά η τεχνική και η εμπειρία που εξασφαλίζει την απόλαυση της ερωτικής συντρόφου.

 

Η θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος είναι χειρουργική σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή, και χρίζει ψυχοθεραπευτικής υποστήριξης. Σήμερα η μικροφαλία αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με χειρουργική επιμήκυνση και πάχυνση του πέους.

 

Με την επιμήκυνση ουσιαστικά γίνεται ορατό το εσωτερικό μέρος, η βάση του οργάνου. Οι τομές δεν γίνονται στο πέος αλλά στο εφηβαίο χωρίς να γίνει οποιαδήποτε παρέμβαση στα αγγεία και τα νεύρα του πέους. Η επέμβαση γίνεται με ολική αναισθησία και διαρκεί 1-2 ώρες. Δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη της αύξησης του πέους προεγχειρητικά, συνήθως κυμαίνεται στα 2-4 cm και το αποτέλεσμα είναι μόνιμο.

 

Με την πάχυνση αυξάνουμε την διαμέτρου του πέους εγχέοντας υλικό ανάμεσα στην περιτονία του Bucks και του δαρτού χιτώνος επιτυγχάνοντας αύξηση της τάξης του 30%-40%. Η μονιμότητα του αποτελέσματος εξαρτάται από το υλικό έγχυσης που θα χρησιμοποιηθεί.

 

Με τις επεμβάσεις αυτές δεν επιτυγχάνουμε διόρθωση και καλό αποτέλεσμα στο αισθητικό μόνο μέρος, αλλά βασικός σκοπός είναι να δώσουμε λύση στο λειτουργικό και ψυχολογικό μέρος του προβλήματος. Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον ειδικό Ουρολόγο-Ανδρολόγο έτσι ώστε να γίνει η σωστή διάγνωση και να έχουμε τα σωστά αποτελέσματα.